İlahi Huzurda

İnsanın Öz Benliğini keşfi ile, kişiliğinin ve zihninin gelişimi arasında bir fark var mıdır? Öz Benlik için insan kendi doğasının derununa inerken, kişilik ve zihin eğitimi için dış dünyaya açılır. 

Bugün insanlık manevi tatmin arayışı içerisinde türlü egzotik akımların çeşit çeşit faaliyetlerine şahit oluyor. O kadar ki bir hafta sonuna ayrılan çalıştaylar ve seminerle katılımcılara bilgelik ve iyilik sunma girişimleri bile oluyor. Kişisel gelişim adı altında yanlış bir tarzda eğitilmiş benliği ve egoyu şişiren seminerler, konuşmalar, programlar ve yayınların sayılamayacak kadar çok! Halbuki, manevi erginliğe ermenin amacı kişisel gelişim değildir. Asıl mesele insanlara beklentisiz ve karşılıksız bir şekilde hizmet etmektir. Bu yolda yol arkadaşlığının birbiri üzerinde olumlu tesirleri olur. Bu tesirleri hem bireysel hem de topluca artıracak yollardan biri bilinçli zikre iştiraktir. Ses, nefes ve bedensel hareketlerin eşlik ettiği ritmik ve eşzamanlı hareketler gönlün ve aklın kapasitesini açan ve artıran bir özelliğe sahiptir. Manevi yolculuğa tek başına çıkmak ve yoldaştan mahrumiyet problemli bir haldir. Kişiyi kibirli bir tavra bile itebilir. 

Dikkatin bilinç düzeyi yüksek bir biçimde bir şeye odaklanması ne şekilde mümkündür? Bu eserde İlahi Huzuru celbeden dikkat enerjisini korumanın önemi anlatılırken, onun dıştan bizi kuşatan şartlar ve duygular tarafından esir edilmesi halinde bu enerjinin nasıl yok olduğu da gösterilmeye çalışılır. Böylece insan; dargınlık, gurur, suç, öfke ve hasede sürüklenmekle Öz Benliğinin sonsuza açılan kapılarını keşfedemez. 

Gurdjieff’in Dördüncü Yolu’ndan Uzak Doğu mistik akımlarına, yoga ya da meditasyon tekniklerine kadar bazı mukayeseler sunan bu çalışma İslam tasavvufunun insan bedeninden vazgeçmeden, hayattan kopmadan ve ona bahşedilen İlahi lütufların hakkını vererek Kudret-i Sonsuz’la nasıl bir şekilde irtibata geçebileceğinin ipuçlarını ortaya koyuyor.